Een hooggevoelig kind beleeft de wereld intens: hij heeft oog voor details, hij ervaart veel geluid/ lawaai in de klas als iedereen door elkaar praat, hij voelt aan wat een ander nodig heeft, hij voelt de emoties van een ander aan. En dat gaat de hele dag zo door. Op een gegeven moment is het teveel en is er rust nodig.
Op maandag gaat hij weer naar school, maar moet eerst even wennen van de overgang van thuis naar school. Thuis was lekker rustig met papa en mama. Op school is er meer drukte: de kinderen praten door elkaar heen, ze spelen luide spelletjes op het schoolplein en gillen hierbij. Op dinsdag gaat het beter, want hij is dan weer gewend aan de schooldag. Helaas is zijn beste vriendje er die dag niet, want hij is ziek. Een hooggevoelig kind denkt: oh jee, hoe ziek zal hij zijn? Wat heeft hij ? Hoe lang zal hij ziek zijn? Ik mis hem zo erg, want ik wilde zo graag met hem spelen. Op woensdag heeft hij een korte dag. Hij kijkt er naar uit om de middag even lekker vrij te zijn en te kunnen doen wat hij zelf wil. In de middag gaan ze naar een verjaardag en is er sport. Op donderdag is er weer een hele dag school. Zijn vriendje is er nog steeds niet. Een hooggevoelig kind denkt: hij zal toch niet heel erg ziek zijn? Ik hoop wel dat hij snel weer komt. Ik mis hem zo. Doordat de gym leraar er vandaag niet is, gaat de gym niet door. Een hooggevoelig kind denkt: ik had juist zo'n zin om lekker te bewegen tijdens de gymles. Hij is teleurgesteld.
Op vrijdag is de laatste schooldag. Zijn vriendje is er nog steeds niet. Hij mist hem heel erg en voelt zich er verdrietig van. De juf is ook nog ziek dus vandaag hebben ze een andere juf. Iemand die ze nog niet zo goed kennen. Jouw kind bekijkt de nieuwe juf en analyseert hoe zij beweegt, kijkt en praat. Ze spreekt met een harde stem. Jouw kind denkt: ohjee, ze heeft een harde stem. Zal ze boos op me zijn? Vindt ze mij niet leuk? Jouw kind trekt zich terug.
Ondertussen zijn alle kinderen onrustig, praten hard door elkaar en willen " pakkertje" spelen. Jouw kind wil dit niet, al die aanrakingen, al dat geluid. Hij schreeuwt tegen ze.
Na school vraagt hij aan jou of je met hem naar het bos wil gaan. Eenmaal in het bos, doet hij het volgende:
Hij trekt zijn capuchon over zijn hoofd en gaat in de opening van een boomstam met zijn rug naar de wereld staan. Hij is even helemaal klaar met alles.
Zo, nu hoor ik even niks, ik zie even niks en ik voel even niks (behalve de rust van de natuur).
